60

astronomie * waarneming * relatief * theorie * filosofie * logica

Zodra wij waarnemen, dus zintuiglijk waarnemen, is de aarde niet meer het middelpunt van het Heelal. De aarde is namelijk zolang middelpunt van het Heelal, zolang wij zelf nog 1 zijn en ons denken en onze logica zich op de 1 richt. Zodra wij echter onszelf breken door het zien via de zintuigen, dus via het lichamelijke, dan wordt alles gebroken, dus ook de aarde. Dan is de 1 niets anders dan een elektron, die niet anders bestaan kan dan door de breuk. Zolang wij dus het Heelal bestuderen, door in de Touro te kijken, is de aarde inderdaad het middelpunt. Zien wij echter door astronomische kijkers, dan spreekt het vanzelf, dat wij de breuk via de elektronenweg, de fout aantonen, al kon men via de waarneming wel aantonen, dat de aarde middelpunt was. Immers met deze wil brak ook in ons denken het begrip van 1, en konden wij niet meer via 1 denken. Men kan de 1 niet aantonen uit een veelheid van getallen. Het feit, dat men de 1 daarin uitzoekt, breekt de 1 altijd tot een veelheid. Met het zoeken van het bewijs, dat de aarde middelpunt van het Heelal was via de zintuiglijke waarneming, werd de weg gebaand tot het relativeren van alles, tot het oneindig-maken van de breuk. Inderdaad is Einstein dan ook de consequentie van de astronomie uit de 16e en 17e eeuw.